شعر درباره علم از فردوسی
چه گفت آن خردمند مرد خرد که دانا ز گفتار از بر خورد
کسی کو خرد را ندارد ز پیش دلش گردد از کرده خویش ریش
به گفتار دانندگان راه جوی به گیتی بپوی و به هر کس بگوی
ز هر دانشی چون سخن بشنوی از آموختن یک زمان نغنوی
چو دیدار یابی به شاخ سخن بدانی که دانش نیاید به بن
✦
به دانش گرای و بدو شو بلند چو خواهی که از بد نیابی گزند
ز دانش در بی نیازی بجوی وگر چند سختیت آید به روی
ز نادان بنالد دل سنگ و کوه ازیرا ندارد بر کس شکوه
توانا بود هر که دانا بود ز دانش دل پیر برنا بود
✦
به رنج اندر آری تنت را رواست که خود رنج بردن به دانش سزاست
✦
بر ما شکیبایی و دانش است زدانش روان‌ها پر از رامش است
شکیبایی از ما نشاید ستد نه کس را ز دانش رسد نیز بد
درباره این سایت